De 3e dinsdag van juli, hét begin van de Nijmeegse vierdaagse. Duizenden wandelaars die 30,40 of 50 km lopen. Woensdag is altijd de dag van Wijchen. Vanaf dat ik heel klein was zaten we ’s ochtends vroeg al aan de route. Geweldig was dat! We deelden plakjes komkommer uit aan de lopers en hoopten stiekem dat we plaatjes of wat anders van de militairen kregen. Er gingen in zo’n ochtend wel 15 komkommers doorheen, zeker als het warm was.
Zo’n 13 jaar geleden besloten mijn ouders om vierdaagse gasten in huis te nemen, want Wijchen ligt dichtbij Nijmegen en we wonen dicht bij het station. Voor de lopers ontzettend fijn!
Weken van te voren was mijn moeder al aan het opruimen, schoonmaken, wassen en aan het bedenken wat we gingen eten. Met 4 kinderen heeft ze dat altijd voor elkaar gekregen. Waar we allemaal sliepen? Gezellig op zolder met ons allen, mijn broertje vaak in de caravan in de tuin. Wat een pret. Nouja, tot een uur of 8 want dan moesten we stil zijn en gingen de wandelaars naar bed.
Wat was het spannend, wie zou er komen logeren? Zou het een buitenlander zijn? En daar viel de envelop op de mat. Het eerste jaar kregen we 2 gasten. Een Duitser en een Nederlander. Die maandag was het zover, de wandelaars zouden vandaag komen. We zaten allemaal beneden te wachten, daar kwam iemand aangelopen. Jaaaa een loper! Zou het de Duitser zijn? Konden we hem wel verstaan? Pfiew, het was de Nederlander. De Duitse loper is nooit op komen dagen.
De wandelaar die wel is gekomen, was na 1 dag weer weg want hij had blaren. (Het was niet zo heel erg, want zo gezellig was hij niet). Kort weekje dus.
De jaren daarop hebben we vele wandelaars in huis gehad. We hebben daar heel veel leuke herinneringen aan over gehouden. We kunnen nu nog krom liggen van het lachen als we daar aan terug denken.
Zo hadden we een wandelaar die rustig bloot over de overloop liep te stappen, waarop een andere wandelaar haar heeft gewezen op het feit dat er een gezin woont en ze niet zomaar over de overloop kan huppelen. Diezelfde loper hing ook rustig haar BH te drogen aan een handvat van de caravan. (Dat is best grappig als je nog jong bent)
Mijn moeder kookt altijd heel uitgebreid die dagen, zodat de wandelaars goed en vooral ook lekker konden eten. Soep, verschillende soorten vlees, groenten etc. Een van de jaren kregen we een man die geen zout en gekruid eten at, omdat hij kanker had. Mijn moeder heeft toen apart voor hem gekookt. Ook dat maak je mee.
Ook mijn opa en oma kregen vaak wandelaars. Opa werd nog even op pad gestuurd naar de supermarkt voor de laatste dingen. (Waarschijnlijk was dat niet nodig want oma’s hebben altijd alles in huis). Toen hij uit de supermarkt liep, vroeg een vrouw aan hem; ‘Meneer, kunt u mij vertellen hoe ik bij dit adres kom?’. Waarop mijn opa zegt; ‘Stapt u maar in, u moet naar ons!’ Dat kan toch haast geen toeval zijn?
Inmiddels zijn mijn ouders gestopt met het opvangen van de wandelaars, maar elk jaar gaan we nog steeds aan de route zitten. Door het warme weer gister hebben we besloten om niet naar de route te gaan, maar lekker te gaan zwemmen bij mijn ouders in de tuin. Wat achteraf een beter idee was J
Petje af (of beter petje op ivm de brandende zon) voor alle lopers die de afgelopen dagen kilometers achter elkaar in de brandende zon hebben gelopen. Jong & oud!
Mocht je ooit een dagje vrij zijn in de vierdaagse week, dan is het ontzettend leuk om eens naar Nijmegen te gaan. Overal in de stad zijn optredens, braderie, terrasjes. Druk maar super gezellig!
